Nee...ik ga niet overdag , want dan zou het wel eens heel druk kunnen zijn...Nee , ik ga voor een avondwandeling...beter ook qua warmte.
Ik wil eigenlijk naar Panneland maar bij het zien van Ingang De Zilk...
Oké......De Zilk!
Ik loop door het gebied Diepe Del / Aardbeiendellen/ 70 Bunders Over het Oosterkanaal richting Palmveld.
Ingang De Zilk
Alleen een Vlaamse Gaai.
Alleen een Vlaamse Gaai.
Wel een aparte afdruk.
(zie reactie - (bedankt) vermoedelijk een roofvogelpoot)
Meer kom ik niet tegen.....Ja...T Valt tegen.
Ik verschuil me in de bosjes en hoop dat de vos terug komt.
Het duurt me te lang....ik eet en drink er een bakkie.
Er komt een groep joggers aan (man of 7/8)
Nu ken ik het wel schudden.
Neem nog een foto van dit hertje...en ik vertrek.
Waar ik deze foto neemt. mooi ....heel mooi uitzicht.
Supertrio.
Blijft mooi die geweien.
Het konijn is eeuwenlang intensief bejaagd door de mens om te dienen als konijnenboutje. Dankzij de snelle voorplanting van het konijn wist dit dier echter stand te houden en domineerde eeuwenlang het duingebied. Hieraan kwam een einde in 1954 toen de zeer besmettelijke en dodelijk ziekte 'myxomatosis cuniculis' in Nederland uitbrak. Deze ziekte was in 1952 door een Fransman vanuit Zuid-Amerika naar Europa gebracht en kostte het leven aan vele miljoenen konijnen.
Sinds het decimeren van de konijnenstand zijn de duinen snel dichtgegroeid met struiken en duinriet ten koste van vele andere plantensoorten. Dit heeft geleid tot een verarming van het duingebied. Op dit moment wordt het konijn dan ook weer zeer gewaardeerd vanwege zijn bijdrage aan het open en gevarieerd houden van het gebied.
Sinds het decimeren van de konijnenstand zijn de duinen snel dichtgegroeid met struiken en duinriet ten koste van vele andere plantensoorten. Dit heeft geleid tot een verarming van het duingebied. Op dit moment wordt het konijn dan ook weer zeer gewaardeerd vanwege zijn bijdrage aan het open en gevarieerd houden van het gebied.
Uitzicht (Duinpanweg) over het Kromme Schusterkanaal.
In the spotlights.
Landschap in ontwikkeling
Het zuidelijk deel van het Van Limburg
Stirumkanaal werd in de winter 1994-1995
gedempt, en dit groeit de laatste jaren vrij snel
dicht. Dit gebeurt ten dele door duindoorns,
waarvan de wortels tijdens het graven zijn achter
gebleven. Maar overal ontstonden ook grote
pollen helm, die zich later zeer snel uitbreidden.
Grote zandvlaktes werden vastgelegd door
zandzegge. De waterstand steeg en op vele
plaatsen ontstonden poelen. Aan de randen
hiervan ontwikkelden zich riet en russen. In de
wat drogere jaren groeiden de meeste poelen
geheel dicht met deze vegetatie. Op de noordelijkste
plaats werd al spoedig besloten te gaan
maaien, wat al snel resulteerde in een fraaie
begroeiing met doelsoorten waaronder Parnassia.
Met het ontstaan van al deze begroeiing was het
gedaan met grootschalige verstuivingen en dus
ook met de vondsten van botten en scherven uit
vervlogen tijden. Gelukkig zijn er nog een paar
kleine plaatsen waar het nog iets stuift (hoe lang
nog?) en daar werden nog wel aardewerkvondsten
gedaan. De meeste vondsten
bestonden uit meer van het zelfde, dus vooral
kogelpot-, Badorf- en Mayen-aardewerk uit ca.
700- 1000 na Chr.
Landschap in ontwikkeling
Het zuidelijk deel van het Van Limburg
Stirumkanaal werd in de winter 1994-1995
gedempt, en dit groeit de laatste jaren vrij snel
dicht. Dit gebeurt ten dele door duindoorns,
waarvan de wortels tijdens het graven zijn achter
gebleven. Maar overal ontstonden ook grote
pollen helm, die zich later zeer snel uitbreidden.
Grote zandvlaktes werden vastgelegd door
zandzegge. De waterstand steeg en op vele
plaatsen ontstonden poelen. Aan de randen
hiervan ontwikkelden zich riet en russen. In de
wat drogere jaren groeiden de meeste poelen
geheel dicht met deze vegetatie. Op de noordelijkste
plaats werd al spoedig besloten te gaan
maaien, wat al snel resulteerde in een fraaie
begroeiing met doelsoorten waaronder Parnassia.
Met het ontstaan van al deze begroeiing was het
gedaan met grootschalige verstuivingen en dus
ook met de vondsten van botten en scherven uit
vervlogen tijden. Gelukkig zijn er nog een paar
kleine plaatsen waar het nog iets stuift (hoe lang
nog?) en daar werden nog wel aardewerkvondsten
gedaan. De meeste vondsten
bestonden uit meer van het zelfde, dus vooral
kogelpot-, Badorf- en Mayen-aardewerk uit ca.
700- 1000 na Chr.
Dus niet treuzelen.
En deze Oude Haasveldersweg is meestal een beetje saai om te lopen....Maar...
Als ik dan één vos zie...aan de Rechterkant van de weg .En op de achtergrond de kleurenwerking van de ondergaande zon..
Hij heeft me nog niet gezien en ik loop langzaam zijn richting in.
En dan in mijn ooghoek ...zie ik een tweede vos....aan de Linkerkant van de weg.
Ik denk nog , hij wil naar zijn maatje aan de overkant.
Ik hoop dat hij naar zijn maatje gaat...maar nee hoor.
Hij rent naar het struikgewas...maar blijft weer staan kijken.
En dan achter de struikjes aan mijn linkerhand verschijnt een derde vos.....Hij heeft mij niet in de gaten.
Het valt me op dat zijn maatje hem niet waarschuwt met een geluid of zo....Nee die blijft gewoon staan kijken.
In plaats dat hij nou even roept....(in vossentaal)....Hé kijk uit Pa/Ma/Broer of Zusjes Vos...Er staat daar een vent...En ik weet niet wat hij van ons moet!!
Integendeel....Hij zegt niets!
Sterker nog de vos heeft me nog steeds niet gezien....draait zich om en loopt mijn richting in.
En dan eindelijk heeft hij mij gezien....En schiet als een speer richting bosjes.
Ook hij blijft staan en kijkt dan mijn richting in....zoiets van.......Stond daar nou een mens?
Ja...Ik zou hier nog uren kunnen blijven staan , maar ik moet nu snel richting uitgang.
Wat een avondwandeling....Ik hoop op dat moment dat de foto's nog een beetje om aan te zien zijn.
Want met mijn cameraatje en weinig licht....Weet je het maar nooit.
Ik kom bij de uitgang De Zilk...staan er buiten mijn eigen auto om...nog drie auto's.
Dus ik ben de laatste niet.
Echt drie vossen gelijk.....Ja dat is KICKEN