donderdag 23 oktober 2008

Nationaal Park Sallandse Heuvelrug

Nationaal Park De Sallandse Heuvelrug is een verrassend mooi gebied. Met stille heidevelden, mooie bossen en vooral flinke heuvels. Een ideaal fiets- en wandelgebied. Bij sneeuw worden zelfs langlaufroutes uitgezet. Het golvende landschap lijkt ervoor gemaakt. Het is flink klimmen en dalen voor wandelaars. Maar weidse vergezichten zijn de beloning. Op stille, mistige dagen heeft het landschap iets geheimzinnigs. Sagen en legenden houden de mysteries van Salland levend.

We waren een dagje in Nijverdal (oma) en de meiden gingen winkelen dus was er even tijd om erop uit te trekken.
Het nationaal park is gelegen op de gelijknamige stuwwal uit de op één na laatste ijstijd, het Saalien. Tijdens deze ijstijd zijn er door de werking van het smeltwater ook diepe slenken ontstaan zoals de wolfslenk en de Diepe Hel. Door de intensieve begrazing met schapen en het plaggen om de hoger gelegen akkergronden mee te bemesten, zijn de oorspronkelijke bossen verdwenen en was de hele heuvelrug begroeid met heide. Deze heidevelden zijn weer ten dele bebost om verstuiving tegen te gaan. Voor een groot deel werden naaldbomen aangeplant.

langs de Bergweg.
Een zijpaadje van de Bergweg.
Waar we deze uitkijkpost tegen kwamen.......lijkt me super om er een paar te plaatsen in het awd.

Ziet u hem?
Het grootste zoogdier op de Sallandse Heuvelrug is de ree.
Ook komt er de vos,das,steenmarter,bunzing,wezel en hermelijn voor.
Er broeden meer dan 75 vogelsoorten in het Nationaal Park. De meest zeldzame soorten zijn roodborsttapuit, raaf, nachtzwaluw en korhoen. Een deel van de centrale open heide is vooral vanwege het korhoen in het broedseizoen van 15 maart tot 15 juli niet toegankelijk, maar vanaf de Nijverdalse Bergweg is het korhoen in de baltsperiode goed te zien. Daar is wel wat moeite voor nodig: de balts speelt zich rond de ochtenschemering af. Om een uur of acht 's-ochtends is het baltsgedrag alweer voorbij, waarna het niet eenvoudig is de dieren te zien. De balts is één van de meest bijzondere onderdelen van de leefwijze van het korhoen. Op de baltsplaats -een plek die vaak dezelfde is en van generatie op generatie wordt overgegeven- verdedigen de hanen ieder een eigen stukje (territorium). De schijngevechten die volgens vaste rituelen met veel gefladder, gebrom, gesis en gekoer gepaard gaan, hebben als doel een hen te lokken, waarna in de tweede helft van april de paring plaatsvindt.

Geschubde inktzwam (Coprinus comatus)
Een jonge Geschubde inktzwam smaakt uitstekend, maar moet wel direct na het plukken verwerkt worden. De zwam is niet meer eetbaar wanneer vervloeiing of verkleuring optreedt. Verwisseling kan voorkomen met de Kale inktzwam (Coprinus atramentarius), die giftig is indien alcohol twee dagen voor of na consumptie wordt gebruikt

Wildplukker schreef over deze spons:
Eén van de wonderbaarlijkste zwammen in Nederland is de Grote sponszwam (Sparassis crispa). Ze ziet er uit zoals ze heet: een grote ouderwetse badspons. Deze bovenwaterspons is ongeveer net zo zeldzaam. Ze zijn nog wel te vinden, maar alledaags is anders.Ze heeft de status ‘Vrij algemeen’ hetgeen meer zou moeten slaan op bijvoorbeeld de Tamme kastanje, want die zag ik vandaag in de omgeving wel overal staan. Ook lijkt ze wel op een bloemkool. Ze heet in het Engels dan ook Cauliflower mushroom (=bloemkoolzwam). Maar ja, wij hebben onze eigen bloemkoolzwam al, namelijk de Bloemkoolzwam (Ramaria botrytis). Dit betreft een soort koraalzwam en ziet er ook uit als een stuk koraal en niet als een bloemkool.Eigenlijk lijkt de Grote sponszwam op zo’n ouderwetse rubberen badmuts met van die gevouwen rubberen bloemblaadjes erop. Of op een krop bleke krulsla. Het is dat we ook al een Pruikzwam hebben in Nederland, want… nou ja, beslist u zelf maar…
Je kunt haar vinden aan de voet van sparren of andere naaldbomen. Bijna alle exemplaren die ik vond stonden in de worteloksels van sparren, bijna tegen de stam aan, of soms er net naast. De grootste die ik ooit zag was een exemplaar van wel 35 cm breed.
Eenmaal heb ik een flinke scheut meegenomen om te proberen want ze is eetbaar. Ze staat mij bij als de lekkerste zwam die ik ooit at. Dat is alweer zo’n acht jaar geleden en sindsdien kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om er nog een te plukken en wacht rustig af tot ik er een keer tientallen aantref.Volgens
Antonio Carluccio in zijn boek Paddestoelen in de keuken van Carluccio weet alleen een kenner haar op waarde te schatten. Ik ben geen kenner maar hoop het snel te worden want ik schat haar nu al zeer hoog in… al was het maar vanwege haar schoonheid. Hierboven in het geel komt van een geweldige site die zeker de moeite waard is om eens te bezoeken.
Aangeplant en netjes op een rij.
Soorten die aangeplant werden, zijn bijvoorbeeld: Grove den, Oostenrijkse en Corsicaanse den, Lariks en Douglas. Vooral de grove den was geschikt, omdat die ook op arme en droge grond kan groeien. De plantafstand tussen de bomen is klein, waardoor hun kronen snel bij elkaar komen. In vaktaal zeggen we dan dat het bos in sluiting komt. De bomen groeien daarna mooi recht naar boven: ze willen allemaal naar het licht. Door lichtgebrek sterven de onderste takken af, waardoor er minder noesten in het hout komen. De bomen snoeien zich als het ware zelf. Zo kan er waardevol hout ontstaan.
De Vliegenzwam.

Mooi uitzicht.

woensdag 22 oktober 2008

Tijdloos AWD

De meiden gingen naar Ikea en dat is nou net niks voor mij dus ging ik voor een kort bezoekje naar het AWD. Ik ging dit keer niet voor de herten maar ik kon het niet laten om even naar het Eendenvlak te lopen.
Er waren nog volop activiteiten waar te nemen.
Het was nu mooi weer en veel mensen bezochten vandaag het AWD.
Fuut duikt
Lekker hoor....een visje.

Een donker damhert.


Eendenvlak.
Kunstwerk...

Top AWD Gert-Jan Bosboom

Een selectie uit de mooiste foto's van Gert Jan Bosboom.
Gemaakt met zijn Nikon D80
Wat dat betreft is het AWD natuurlijk een superlokatie om je mooiste foto's te kunnen maken.
Bart en Henk - Bronst Eendenvlak
In de Mist
Herfstgevoel.
Water - Lucht
Groot Zwarteveld - Drieeenheid
De Vos.
Diepte - Dauw. (Klompenpan)
Damhert Bronst - De Top
Oog in Oog - Eendenvlak
Boven - Natuurlijk.
De Ontmoeting - Grootste Roofdier Nederland.

Einde of Begin van de Pijp?

dinsdag 21 oktober 2008

AWD Regen brengt rust

Ik had een dagje vrij en wilde wel naar het awd.
Dus vanmorgen vroeg mijn bed uit om alles klaar te zetten.
Het regende behoorlijk en het zag er slecht uit.
Om zeker te zijn gebruikte ik buienradar , en ja hoor rond tien uur moet het droog worden.
Dus gingen we (ik en Anja) naar het awd.
We kwamen op het parkeerterrein van Panneland aan en er stond maar één auto geparkeerd.
Het regende nog behoorlijk dus met de paraplu het awd binnen
En ja hoor toen we aan het eind van de Pannelanderweg waren werd het droog , precies zoals buienradar beloofd had.
Een auto reed ons op het pad richting vliegers monument voorbij en stopte verderop.
De man die samen (zoon met twee kinderen?)met andere uit de auto stapten wees naar links , hij wilde dat we volgde.
Hij wilde ons de bronstplek wijzen.
Heel vriendelijk,maar wij wisten al (zoals velen)dat je dan moet doorlopen richting Eendenvlak.
Ik vroeg of hij boswachter was of bij het waternet werkte.
Nee als oud boswachter van dit gebied heb ik nog privileges.
Ja.....Dat lijkt me super om met de auto door het gebied te mogen rijden.
We liepen door toen hun naar een paar hindes zaten te kijken.
Op de bronstplek werd nog steeds behoorlijk gevochten.
Gelukkig waren er dit keer geen fotografen.
Anja en ik liepen een stukje het bos in om ze van dichtbij te bewonderen.
Geweien die elkaar raakte en het burle maakte behoorlijk lawaai.
Anja liep al snel terug en vond het een beetje eng.
Ik kon haar nog net zien , ze stond ongeveer zo'n dertig meter achter me te kijken.
Op een gegeven ogenblik rende een damhert mannetje dwars door het bos en liep richting Anja.
Ondanks dat hij mij passeerde zag hij mij niet.
Wel toen hij achter mij opeens Anja achter een boom zag staan.
Ze stonden even samen stijf van schrik.
Anja had hem zien komen en was behoorlijk geschrokken en besloot nu het bos te verlaten.
Er waren ook veel hindes in het lek.
Af en toe liep een mannetje achter de hindes aan.
In de verte zag ik het plaatshert met enkele hindes.


Ik besloot het bos te verlaten en maar eens op zoek te gaan naar Anja.
Die stond aan de rand van het bos te wachten en had het koud gekregen.
Dus eerst maar wat eten en een lekker bakkie koffie.
Het is gewoon super om ze bezig te zien op een niet te grote afstand.
Ik vind wel dat als je gaat kijken dat je geen storende factor moet wezen en dat afstand geboden is.
Je merkt al snel dat ze je dan voor lief nemen en gewoon hun gang gaan.
Respect voor de herten!
Dit hert bleef heel lang staan kijken naar ons en wij naar hem.
Dit damhert mist een stuk van zijn gewei , en moet dus maar een jaartje wachten.
Zo kan hij zich niet vertonen aan de vrouwtjes.




Deze vond het wel intressant om boompjes te slopen.

Dit jonge mannetje zoekt de weg en vind die ook dankzij de paddenstoel.

Dit vrouwtje liep mank en liep in een roedel.
Het mannetje komt terug om zijn manke vrouwtje te beschermen.
Het is een wir war van draad op zijn gewei.
Petje af voor dit damhert (een echte gentelman)
Het Vinkenveld.

Mooie herfstbladeren.

Naar de uitgang
Waar we deze pauwen weer zien.
Super zo'n dagje waarop je weinig mensen ziet.
Dus als je voor de rust en de beesten gaat , dan is het wel zo fijn om een doordeweekse dag uit te pikken.