AWD Regen brengt rust

Ik had een dagje vrij en wilde wel naar het awd.
Dus vanmorgen vroeg mijn bed uit om alles klaar te zetten.
Het regende behoorlijk en het zag er slecht uit.
Om zeker te zijn gebruikte ik buienradar , en ja hoor rond tien uur moet het droog worden.
Dus gingen we (ik en Anja) naar het awd.
We kwamen op het parkeerterrein van Panneland aan en er stond maar één auto geparkeerd.
Het regende nog behoorlijk dus met de paraplu het awd binnen
En ja hoor toen we aan het eind van de Pannelanderweg waren werd het droog , precies zoals buienradar beloofd had.

Een auto reed ons op het pad richting vliegers monument voorbij en stopte verderop.

De man die samen (zoon met twee kinderen?)met andere uit de auto stapten wees naar links , hij wilde dat we volgde.

Hij wilde ons de bronstplek wijzen.

Heel vriendelijk,maar wij wisten al (zoals velen)dat je dan moet doorlopen richting Eendenvlak.

Ik vroeg of hij boswachter was of bij het waternet werkte.

Nee als oud boswachter van dit gebied heb ik nog privileges.

Ja.....Dat lijkt me super om met de auto door het gebied te mogen rijden.

We liepen door toen hun naar een paar hindes zaten te kijken.

Op de bronstplek werd nog steeds behoorlijk gevochten.

Gelukkig waren er dit keer geen fotografen.
Anja en ik liepen een stukje het bos in om ze van dichtbij te bewonderen.

Geweien die elkaar raakte en het burle maakte behoorlijk lawaai.

Anja liep al snel terug en vond het een beetje eng.

Ik kon haar nog net zien , ze stond ongeveer zo'n dertig meter achter me te kijken.

Op een gegeven ogenblik rende een damhert mannetje dwars door het bos en liep richting Anja.
Ondanks dat hij mij passeerde zag hij mij niet.
Wel toen hij achter mij opeens Anja achter een boom zag staan.
Ze stonden even samen stijf van schrik.
Anja had hem zien komen en was behoorlijk geschrokken en besloot nu het bos te verlaten.

Er waren ook veel hindes in het lek.

Af en toe liep een mannetje achter de hindes aan.

In de verte zag ik het plaatshert met enkele hindes.

Ik besloot het bos te verlaten en maar eens op zoek te gaan naar Anja.

Die stond aan de rand van het bos te wachten en had het koud gekregen.

Dus eerst maar wat eten en een lekker bakkie koffie.

Het is gewoon super om ze bezig te zien op een niet te grote afstand.

Ik vind wel dat als je gaat kijken dat je geen storende factor moet wezen en dat afstand geboden is.

Je merkt al snel dat ze je dan voor lief nemen en gewoon hun gang gaan.

Respect voor de herten!

Dit hert bleef heel lang staan kijken naar ons en wij naar hem.

Dit damhert mist een stuk van zijn gewei , en moet dus maar een jaartje wachten.

Zo kan hij zich niet vertonen aan de vrouwtjes.

Deze vond het wel intressant om boompjes te slopen.

Dit jonge mannetje zoekt de weg en vind die ook dankzij de paddenstoel.

Dit vrouwtje liep mank en liep in een roedel.

Het mannetje komt terug om zijn manke vrouwtje te beschermen.

Het is een wir war van draad op zijn gewei.

Petje af voor dit damhert (een echte gentelman)

Het Vinkenveld.

Mooie herfstbladeren.

Naar de uitgang

Waar we deze pauwen weer zien.

Super zo'n dagje waarop je weinig mensen ziet.

Dus als je voor de rust en de beesten gaat , dan is het wel zo fijn om een doordeweekse dag uit te pikken.