dinsdag 19 mei 2009

Moeflon AWD

Een avondwandelingetje....Bij ingang Panneland naar binnen om even (want we wilde even een rondje lopen) naar de Moeflons te gaan kijken in het gebied Groot Zwarteveld.
Daar hebben de moeflons een groot gebied tot hun beschikking....bij wijze van proef.
De moeflon is het kleinste wilde schaap en er komen er in het wild nog maar enkele honderden voor. Maar in gebieden als het AWD en de Veluwe floreren de uitgezette kuddes goed.
Persoonlijk vind ik ze heel mooi....De vrouwtjes lijken wel een beetje op herten....dus dat er soms verwarring is tussen schaap of hert is te begrijpen.
De Latijnse naam Ovis gmelini wordt meestal gebruikt, maar ook de namen Ovis ammon en Ovis orientalis zijn in gebruik.

Ze eten voornamelijk grassen, twijgen, knoppen, jonge bladeren en 's winters boomschors. Het zijn van nature schuwe dieren, die enkel 's nachts en in de schemering actief zijn.
In de bronsttijd, van oktober tot november, vechten de rammen fel om de gunst van de ooien. In april en mei worden de lammeren geboren, meestal één, soms twee per worp.
Bij deze ram is goed te zien dat hij zijn wintervacht aan het verliesen is.
-
De draagtijd duurt 150 tot 170 dagen. De ooien zijn na anderhalf tot drie jaar geslachtsrijp, de rammen meestal al na één jaar, maar ze komen meestal pas na ongeveer zeven jaar aan de beurt omdat ze eerst een voldoende dominante positie moeten opbouwen.
De mannetjes hebben grote gebogen hoorns die ze gebruiken bij gevechten om de harems. Het stoten met de hoorns vindt uitsluitend plaats in de paartijd (rond oktober). Daarbuiten gaan de rammen vreedzaam met elkaar om. Bij schapen (en de andere runderachtigen) blijven de hoorns op hun kop. Ze worden niet afgeworpen zoals bij herten.
Moeflons worden maximaal veertien jaar oud.
Wat een geluk dat ze zo mooi achter elkaar in één groep liepen.
Een pracht schaap...ik wil ze wel eens meemaken in de bronst!
Over de verharde weg richting uitgang....en dan kom je hier en daar ook nog zat tegen.
De Strandweg vind ik een saaie weg om te lopen......En dan zijn beesten natuurlijk altijd een mooie onderbreking.
Dit jonge damhertje was zeker niet schuw....zo'n vijf meter afstand hé!
En dan nog eventjes de Ree meepikken.
Die zijn over het algemeen een stuk schuwer dan de damhert.
Het was een korte maar lekkere wandeling.......Meer gepraat dan normaal...Maar dat moet ook een keertje kunnen!